Geen verpleegkundigen aan huis in Litouwen

Onze studenten bachelor verpleegkunde komen in hun derde jaar allemaal in contact met internationale casuïstiek. Negen van hen trokken met twee docenten naar Kaunas in Litouwen.

Familie eerste zorg

Tijdens een vijfdaagse korte samenwerking vergeleken de studenten er de Litouwse en Belgische thuiszorg. Een groepje boog zich over kortstondige thuiszorg, bijvoorbeeld na een operatie. Een andere groep hield zich bezig met thuiszorg bij chronisch zieken en ouderen. Een laatste groep studenten keek naar thuiszorg bij palliatieve patiënten. 
Bedoeling was dat de studenten telkens elkaar uitlegden hoe hun systeem in elkaar zat. Nadien werd er dan gekeken wat goed en sterk was en werd het ideale scenario gedistilleerd.
Docent Dennis Demedts legt uit waarom er voor Litouwen gekozen werd: “In Litouwen is de thuiszorg totaal anders georganiseerd. Een verpleegkundige die aan huis komt is daar totaal uitzonderlijk. Voor ouderen en zieken nemen doorgaans de familie en buren eerst de zorg op. De rest van de zorg gebeurt poliklinisch. Iemand met een gips die een spuitje moet krijgen die zorgt dus dat hij in het ziekenhuis geraakt.”

Proevertje

Met de school uit Litouwen is ondertussen een agreement gesloten. Dennis Demedts: “De bedoeling is om studenten te laten kennis maken met compleet anders georganiseerde zorgsystemen. Dat is voor hen meestal erg leerrijk. Daarnaast is het ook een proevertje en willen we op deze manier meer studenten warm maken voor een langere buitenlandse ervaring of stage in het vierde jaar.”
De studenten gaven daarnaast ook een presentatie over thuiszorg en palliatieve zorg in België. 

Smaakt naar meer

Lotte De Schepper uit drie verpleegkunde koos om mee te gaan naar Kanaus: “Thuiszorg is sowieso iets wat me wel boeit,” vertelt ze, “maar ook het land zelf wou ik wel ontdekken. Voor mij is het een grote meerwaarde om met studenten verpleegkunde uit het buitenland in contact te komen. Zo krijg je meer inzicht in zorg in het buitenland. Dat er in Litouwen nauwelijks zorg aan huis is, blijkt het grootste verschil. De opleidingen verpleegkunde lijken erg op elkaar. Al kunnen studenten in Litouwen wel in een half jaar specialiseren of zelfs vroedvrouw worden.”
Lotte gaf ook een presentatie over palliatieve zorgen: “Er is in Litouwen geen sprake van euthanasie of palliatieve sedatie. Zij doen enkel aan comfortzorg. Ze begeleiden hun patiënten zo goed mogelijk naar het einde. Na de presentatie stelden ze heel wat vragen over ons systeem. Ze maakten zich vooral zorgen over hoe zorgverleners met euthanasie moeten omgaan. Maar wanneer ze zich in de plaats van de patiënt stelden konden ze wel begrip opbrengen voor onze manier van werken.”
Volgend jaar vertrekt Lotte op buitenlandse stage: “Daar was ik al zeker van. Medestudenten die omwille van praktische redenen niet gaan, vonden dit wel een mooie kans om toch wat internationale ervaring op te doen. Maar ook om Vilnius te bezoeken of eens met de docenten op restaurant te gaan.”